*Γράφει ο Λεωνίδας Παλαιοδήμος: υποψήφιος βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με την ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Στο Αγρίνιο υπάρχει σοβαρό στεγαστικό πρόβλημα. Δεν υπάρχουν αρκετά διαθέσιμα διαμερίσματα για οικογένειες και αυτές είτε καταφεύγουν σε ακριβές επιλογές κακής ποιότητας είτε στριμώχνονται σε δυάρια. Η απουσία κατάλληλης στέγης ρίχνει την ποιότητα ζωής και είναι ανασταλτικός παράγοντας για τη δημιουργία ή τη διεύρυνση οικογένειας.
Βλέποντας τους τεράστιους χώρους των πρώην καπναποθηκών έχω σκεφτεί επανειλημμένα ότι ενδεχομένως θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν προς την κατεύθυνση της Στέγης για νέες οικογένειες.
Η Κυβέρνηση και ο Δήμος Αγρινίου φαίνεται ότι προορίζουν αυτούς τους χώρους για τη δημιουργία μουσείου και χώρου πολιτισμού. Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τη σημασία του πολιτισμού, πρέπει να τονίσω ότι η αντιμετώπιση του στεγαστικού προβλήματος είναι προτεραιότητα.
Βλέποντας τη μικρή επισκεψιμότητα του αρχαιολογικού μουσείου της πόλης, το οποίο επισκέφθηκα πρόσφατα, αμφιβάλλω ότι ένα νέο μουσείο ή χώρος πολιτισμού θα έχει διαφορετική τύχη σε βάθος χρόνου. Αντίθετα, πιστεύω ότι θα είναι μια διαρκής πηγή δαπανών συντήρησης και λειτουργίας.
Έτσι, θα ήθελα να προτείνω στον Δήμο Αγρινίου και τους άλλους αρμόδιους θεσμικούς παράγοντες να εξετάσουν το ενδεχόμενο δημιουργίας πρότυπου, σύγχρονου συγκροτήματος διαμερισμάτων στις πρώην Καπναποθήκες, το οποίο θα ανακούφιζε το στεγαστικό πρόβλημα μέσα σε λίγα χρόνια. Το συγκρότημα θα σέβονταν την αρχιτεκτονική των Καπναποθηκών και θα μπορούσε μάλιστα να έχει ως αρχιτεκτονικό θέμα την ιστορία τους και επισκέψιμους χώρους. Θα είχε πρόβλεψη για θέσεις στάθμευσης εντός των πρώην Καπναποθηκών. Η μετατροπή τους σε σύγχρονα συγκροτήματα διαμερισμάτων θα γίνονταν με τη συνεργασία δημοσίου-ιδιωτικού τομέα. Ένα μεγάλο μέρος της δαπάνης θα καλύπτονταν από τους μελλοντικούς ιδιοκτήτες στα πλαίσια ενός adhocπρογράμματος δανειοδότησης.
Με τον παρόν άρθρο, θα ήθελα να καλέσω τον Δήμαρχο Αγρινίου και τους άλλους θεσμικούς παράγοντες της πόλης μας να βάλουν αυτήν την πρόταση στο τραπέζι, η οποία ενδεχομένως θα άλλαζε τη ζωή προς το καλύτερο δεκάδων οικογενειών ή ακόμη και θα οδηγούσε στον επαναπατρισμό νέων Αγρινιωτών της Αθήνας.