Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ,ΑΚΟΜΗ, ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΤΟ 2022! Επιτακτική η ανάγκη για τη διασφάλισή της!

Γράφει ο Κώστας Φ. Μαραγιάννης,                                                                                                             Εκπαιδευτικός, Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας

Στην ιστορική του πορεία ο άνθρωπος συγκρότησε κοινωνίες

και κράτη και, στη συνέχεια, θεσμούς Υγείας, Παιδείας, Δικαιοσύνης, Πολιτικής Ασφάλειας και Προστασίας από απρόβλεπτα και ακραία καιρικά φαινόμενα και φυσικές καταστροφές, ώστε να προστατεύεται, να αισθάνεται ασφαλής, έχοντας τα βασικά αγαθά, όχι μόνο για την επιβίωσή του, αλλά, κυρίως, για τη διασφάλιση ενός καλού επιπέδου  ποιότητας ζωής που να ταιριάζει με τη μεγάλη τεχνολογική ανάπτυξη και την υγειονομική αναβάθμιση που επιτεύχθηκε με τη μεγάλη πρόοδο της ιατρικής επιστήμης. Αν όλα αυτά δεν τα διασφαλίζει ένα σύγχρονο κράτος, στο οποίο οι πολίτες εκπληρώνουν στο ακέραιο τις υποχρεώσεις τους, τότε, πλέον, οι πολίτες αισθάνονται ανασφαλείς και περιθωριοποιημένοι, θεωρώντας το κράτος και την πολιτεία ως κάτι εχθρικό απέναντι τους.

Θέλω να αναφερθώ, με  αυτό το άρθρο, σε μια συγκεκριμένη παράμετρο αυτής της ασφάλειας που είναι η υγειονομική ασφάλεια των πολιτών, απέναντι σε κάθε αρρώστια που αφορά όλους τους πολίτες και τώρα, ειδικά, με τον covid 19, που ως απρόσκλητος επισκέπτης εμφανίζεται στον καθένα μας, εκεί που δεν τον περιμένουμε. Και τί αισθάνεται και σκέφτεται εκείνη τη στιγμή ο πολίτης: φόβο και ανασφάλεια, κάνοντας μια ευχή στον εαυτό του να το ξεπεράσει ανώδυνα και να μην αναγκαστεί να εισαχθεί σε κάποιο νοσοκομείο και ειδικά στο Νοσοκομείο Αγρινίου, για τους λόγους τους οποίους όλοι οι πολίτες γνωρίζουν. Δηλαδή, συμβαίνει κάτι πολύ δραματικό και εξοργιστικό για ένα ευνομούμενο κράτος: αντί ο πολίτης να τρέξει και να επιδιώξει, φυσιολογικά, τη νοσηλεία του σε ένα ίδρυμα, του οποίου  η βασική του αποστολή και  ο βασικός του σκοπός είναι η υγειονομική του κάλυψη και η θεραπεία της ασθένειάς του, να απεύχεται κάτι τέτοιο,  να καταλαμβάνεται από φόβο και ανασφάλεια (απίστευτο και εξοργιστικό για Ευρωπαϊκό κράτος! )και να θεωρεί το ίδρυμα αυτό ως το χώρο που θα τον εξοντώσει!!

Πρόκειται, πραγματικά, για μια διαστροφή της κοινής λογικής, για να μια εξωφρενική και παράλογη κατάσταση, που ξεπερνά κάθε όριο αυτού που ο καθένας θεωρεί ως  φυσιολογικό και μέρος της κανονικότητας, σε μια εξελιγμένη και σύγχρονη χώρα. Πρόκειται για τη διάρρηξη μιας σχέσης που έπρεπε να είναι απόλυτα αρμονική. Αυτή, λοιπόν, η κατάσταση, ξεπερνά τα όρια του κανονικού και ενός φυσιολογικού, ευνομούμενου Ευρωπαϊκού κράτους και παραπέμπει σε χώρες του τρίτου κόσμου.

Και αυτό συμβαίνει, γιατί οι κυβερνώντες, αντί να επενδύουν στις βασικές δομές που είναι η δημόσια Υγεία, η Παιδεία, η Πολιτική προστασία και γενικά σε όλα αυτά που κάνουν ένα κράτος λειτουργικό και σύγχρονο και δημιουργούν στον πολίτη το αίσθημα της ασφάλειας, οι εκπρόσωποί μας, αυτοί που εμείς επιλέγουμε και εμείς πληρώνουμε, επενδύουν στα μόνα πράγματα που τους ενδιαφέρουν να λειτουργούν απρόσκοπτα: στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, ώστε να τους λιβανίζουν και να τους λένε πόσο καλοί είναι  αυτοί και πόσο ευχαριστημένοι εμείς  και στην ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που αποδεικνύεται περίτρανα ότι δεν ενδιαφέρεται για την ασφάλεια των πολλών αλλά έχει, ως, προτεραιότητα  την αύξηση των κερδών της.

Συμπέρασμα.

Η διάρρηξη της σχέσης των πολιτών με βασικούς πολιτειακούς Θεσμούς Προστασίας και στην προκειμένη περίπτωση  με Θεσμούς Υγείας, όπως είναι το Νοσοκομείο Αγρινίου, είναι μια επώδυνη και θλιβερή κατάσταση που όλους μας απογοητεύει, μας θλίβει και μας πληγώνει. Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μας είναι, επίσης, μια δύσκολη διαδικασία που απαιτεί χρόνο, ριζικές ανατροπές και επαναπροσδιορισμούς μέσων και αναγκών. Μόνο, όταν ως πολίτες δούμε πραγματικά στοιχεία αναβάθμισης και ενίσχυσης τέτοιων θεσμών,όπως είναι το Νοσοκομείο Αγρινίου, με νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό , αυτού του πραγματικά πολύπαθου Νοσοκομείου, με την τόσο σημαντική κτιριακή και υλικοτεχνική αναβάθμιση, θα αρχίσουμε σιγά-σιγά να το εμπιστευόμαστε και να μας δημιουργείται η αίσθηση ότι, όταν το χρειαστούμε, θα πάμε εκεί, με ευχάριστη διάθεση, και θα νιώσουμε ότι είναι ο χώρος στον οποίο θα προστατευτεί, πραγματικά, η υγεία μας και δεν θα φύγουμε από κει, έτσι, όπως έφυγαν δεκάδες συμπολίτες μας, γιατί δεν ήταν επώνυμοι και δεν μπόρεσαν να διεκδικήσουν μια θέση, σε μια πιο μεγάλη και καλύτερα οργανωμένη υγειονομικά μονάδα στην Αθήνα.