Μιαν άποψη για το πανεπιστήμιο στη Δυτική Ελλάδα.

Είχα την εμπειρία να ζήσω ως φοιτητής την υποδοχή των πρωτοετών του Μεταπτυχιακού μου, στο πανεπιστήμιο του Φλένσμπουργκ στη Γερμανία. Την πρώτη ημέρα μας υποδέχτηκαν με δώρα και δωροεπιταγές για χρήση στην πόλη, με χάρτες και οδηγίες προκειμένου να εγκλιματιστούμε, να ενταχθούμε στην πόλη και το κρατίδιο. Οι πρώτες κουβέντες όλων μας ήταν σχετικά με την πρωτοβουλία αυτή και το πόσο η τοπική κοινωνία, ο Δήμαρχος, το Κρατίδιο (Περιφέρεια) μας ανοίγουν την αγκαλιά τους.

Παράλληλα διαπιστώσαμε στο πολύ μικρό και νέο πανεπιστήμιο τις υποδομές που υπήρχαν αλλά και τον οργασμό δόμησης νέων υποδομών (εργαστήρια, αίθουσες, μελέτης και συνεργασίας, εστίες κτλ) προκειμένου όπως λέγονταν στα πηγαδάκια η πόλη και το κρατίδιο να γίνει πόλος έλξης νέων φοιτητών τόσο από τη Γερμανία όσο και από το εξωτερικό.

Δυστυχώς στο Αγρίνιο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου παιδί το πανεπιστήμιο ήταν ένα πρόβλημα ή έστω αντιμετωπίζονταν ως πρόβλημα. Ποτέ δε, δεν στηρίχτηκε ή αφέθηκε να ανοίξει τα φτερά του όπως θα έπρεπε. Δεν φταίει ο τόπος, δεν φταίει η ανθρωπογεωγραφία, δεν φταίνε οι όποιες πιθανές ελλείψεις που άλλωστε παντού υπάρχουν σε κάποιο βαθμό.

Ταπεινή άποψη είναι ότι το πανεπιστήμιο ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε ως ιερός χώρος ανάπτυξης έρευνας αλλά ούτε και ως θέλγητρο για την έλξη νέων ανθρώπων και φοιτητών στην περιοχή. Το Πανεπιστήμιο που επι της ουσίας είναι το Παλαιότερο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Ελλάδας ήταν και είναι αποκλειστικά Πανεπιστήμιο Πατρών και ανεξαρτήτως κυβερνήσεων ή τοπικών αυτοδιοικήσεων, ποτέ δεν δόθηκε στον τόπο μας η ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν είναι κατώτερος των περιστάσεων, αντίθετα πολλοί κρύβονταν πίσω από το αληθές, ότι η Πάτρα λειτουργεί «Πατροκεντρικά» και εκεί όμως τελείωναν όλα.

Δεν φτάνουν τα τηλέφωνα ούτε οι επιστολές για να κρατήσεις ανοιχτό το ναό της γνώσης και βέβαια μέχρι να φτάσουμε στο να γίνει κομμάτι της καθημερινής πραγματικότητας σε κάθε στρατηγική κίνηση και λογική ότι η Δυτική Ελλάδα έχει αρχή μέση και τέλος και κάθε μέρος, στην ολότητά της, είναι κέντρο αποφάσεων και εξελίξεων -όχι πολλοί δορυφόροι γύρω από ένα κέντρο- οι οιωνοί δεν θα είναι οι καλύτεροι.

Για άλλη μια φορά μικραίνει ο τόπος μας…

Χαράλαμπος Καραπάνος