Αντί επικήδειου – Για το φίλο και συντοπίτη Τάκη Σταθόπουλο

‘Έφυγε στις 2 Ιουνίου 2021 για να συναντήσει τον Δημιουργό του ένας σταχανοβίτης της «Αλλαγής», οΤάκης(Παναγιώτης) Σταθόπουλος, ένας άνθρωπος που υπήρξε πάντα ο σύντροφος, ο συναγωνιστής, ο συνοδοιπόρος των κοινών μας αξιών και των αγώνων μας για μια καλύτερη Ελλάδα.Ολιγογράμματος και πράος αλλά με μυαλό παραγωγικό και καινοτόμο.

Αμετακίνητος και πιστός μέχρι το θάνατό του στις αρχές που καθόρισε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τη διακήρυξη της 3^ης του Σεπτέμβρη το 74. Είναι η ανακοίνωση της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, μιας πολιτικής παράταξης που θα κυριαρχήσει πολιτικά για πολλά χρόνια στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.

Είχε διατελέσει επί σειρά ετών συνδικαλιστικό στέλεχος, δραστήριο μέλος και για την πολύχρονη, πολύπλευρη και ανιδιοτελή προσφορά του έχαιρε της αποδοχής, της εκτίμησης και της αγάπης των πολυάριθμων συναδέλφων του, αλλά και των γνωστών και φίλων του γενικότερα.

Ξεκίνησε τη ζωή του στην  Καλλιθέα (Προστοβά) το 1943, στα δύσκολα χρόνια της κατοχής από γονείς αγρότες, τον Κώστα και την Αντωνιά το γένος Σιάτρα από το Μεγαδέντρο.

Η πείνα, η δυστυχία, γενικά η καθημερινότητα ήταν πολύ δύσκολη.Τα ρούχα της εποχής ήταν δυσεύρετα. Όταν παντρεύονταν κάποιος έπαιρνε δανεικό το κουστούμι ή το νυφικό από άλλον που είχε παντρευτεί.

Παπούτσια! Το είδος δεν υπήρχε. Φορούσαν πλεχτά χοντρά τσουράπια (κάλτσες) και τα τύλιγαν με γουρνοτόμαρα (δέρμα χοιρινού).

Ήταν παντρεμένος με τη Χριστίνα Δρακοπούλου και ευτύχησε να αποκτήσει δύο παιδιά, την Κωνσταντίνα και τον Ορέστη, καθώς και να δει ένα εγγόνι.

Η Χριστίνα είναι η αγαπημένη του σύζυγος, και σύντροφος της ζωής του, που τόσο σεμνά, ταπεινά, με πίστη και αφοσίωση στάθηκε όλα τα χρόνια της κοινής ζωής τους, δίπλα του. Άξια σύζυγος και άξια μητέρα.

Τα τελευταία χρόνια, που αντιμετώπισε κάποια προβλήματα υγείας, ήταν συνεχώς δίπλα του, ως στοργική σύζυγος, ακόμη και νοσοκόμα , όταν αυτό απαιτείτο.

Φίλε Τάκη, ήσουν, με όλες σου τις δυνάμεις ο στυλοβάτης της οικογένειά σου. Ήσουν αυτός που τους έδινε δύναμη, κουράγιο, για τις όποιες και ποικίλες δυσκολίες της ζωής. Ήσουν το αποκούμπι τους. Θα τους λείψεις πολύ! Θα είσαι όμως πάντα στο μυαλό και την καρδιά τους.

Ήσουν ο καλός συγχωριανός, ο φίλος, που με αγάπη, καλοσύνη, και ανιδιοτέλεια, έκανες συχνά υπέροχες παρέες στην αγαπημένη σου «Προστοβά».

Να πας στο καλό φίλε μου, απόλυτα ήσυχος γιατί έπραξες στο ακέραιο το καθήκον σου απέναντι στην αγαπημένη σου οικογένεια, που από σήμερα θα είναι και οικογένεια όλων μας.

Καλό σου ταξίδι.

Ας είναι ανάλαφρο το χώμα που σε σκέπασε.

Ο φίλος σου και συντοπίτης

Νίκος Αν. Μαραγιάννης