Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὸ Ἀγρίνιο

Μὲ λαμπρότητα ἐορτάσθηκε ὁ θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας τὴν Κυριακή Α’ Νηστειῶν, 13 Μαρτίου 2022 στὸ Ἀγρίνιο.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου καὶ Τοποτηρητής τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Ἱερόθεος χοροστάτησε στὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καὶ προεξῆρχε τῆς Θείας Λειτουργίας στὸν Ἱερό Ναό Ἁγίας Τριάδος Ἀγρινίου.  Στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, τελέσθηκε ἡ λιτάνευση τῶν ἱερῶν εἰκόνων καὶ ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέγνωσε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας, κατά τὴν καθιερωμένη τάξη.

Κατά το κήρυγμά του ἀπάντησε στὸ ἐρώτημα «Τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία;» λέγοντας ὅτι ἡ Ἐκκλησία μᾶς δείχνει τί εἶναι Ὀρθοδοξία μὲ τὴν ἀκολουθία τῆς λιτανείας τῶν ἱερῶν εἰκόνων, κατά τὴν τάξη τῶν Πατριαρχείων Ἀλεξανδρείας καὶ Ἱεροσολύμων ποὺ γίνεται αὐτήν τὴν ἡμέρα.  Ψάλλεται, κατά τμήματα, τὸ Ἀπολυτίκιο τῆς ἐορτῆς ποὺ φανερώνει ὅτι προσκυνοῦμε τὴν ἄχραντη εἰκόνα τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ποὺ εἰκονογραφεῖ τὸ μυστήριο τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.  Ἀκόμη διαβάζεται τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ποὺ καταρτίστηκε ἀπό τὶς δύο πρῶτες Οἰκουμενικές Συνόδους καὶ ἀποτελεῖ τὴν βάση τῶν ἑπομένων Οἰκουμενικῶν Συνόδων.  Ἔπειτα διαβάζονται σὲ τρεῖς στάσεις μερικά τμήματα ἀπό τὸ «Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας» ποὺ φανερώνουν τὸ «μυστήριο τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας».

Τὸ πρῶτο τμῆμα ἀναφέρεται στὸν Θεάνθρωπο Χριστό ἀφοῦ στὴν Ὑπόσταση τοῦ Λόγου ἐνώθηκαν οἱ δύο φύσεις, θεία καὶ ἀνθρώπινη, «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀδιαιρέτως καὶ ἀχωρίστως».  Ὁμολογοῦμε ὅτι στὸν Θεάνθρωπο Χριστό εἶναι ἐνωμένα τὸ κτιστό καὶ τὸ ἄκτιστο, τὸ ὁρατό καὶ τὸ ἀόρατο, τὸ παθητό καὶ τὸ ἀπαθές, τὸ περιγραπτό καὶ τὸ ἀπέριγραπτο. Αὐτή ἡ ὁμολογία εἶναι ἡ βάση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.

Τὸ δεύτερο τμῆμα προσδιορίζει ὅτι αὐτή ἡ πίστη στὸν Θεάνθρωπο Χριστό δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα φιλοσοφικῆς διερεύνησης καὶ στοχασμοῦ, ἀλλά ἐμπειρία καὶ μάλιστα ὑπάρχει ταυτότητα ἐμπειριῶν καὶ διδασκαλίας τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων, διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Ἡ πίστη τῶν θεοπτῶν καὶ θεουμένων ἁγίων εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πίστη καὶ θεολογία.

Στὸ τρῖτο τμῆμα μνημονεύονται καὶ μακαρίζονται οἱ ἅγιοι ποὺ ὑπερμάχησαν στὶς Οἰκουμενικές Συνόδους στὶς ὁποῖες καταδικάστηκαν οἱ αἱρετικοί ἐπειδή κατέληξαν σὲ αἰρέσεις, ἀκριβῶς διότι δὲν θεολόγησαν ἀπό ἐμπειρία ἀλλά ἀπό τὴν φιλοσοφία, τὸν στοχασμό καὶ τὴν φαντασία.

Ὁ Σεβασμιώτατος κατέληξε τὸ κήρυγμά του λέγοντας ὅτι ὅλοι μας καλούμαστε νὰ γίνουμε μιμητές τῆς ἐνθέου πολιτείας τῶν ἁγίων.

Κατά τὴν ἀπόλυση τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου ἐξέφρασε τὴν χαρά του γιατί ἀξιώθηκε ἀπό τὸν Θεό μιὰ τέτοια μεγάλη ἡμέρα νὰ ἱερουργήσει στὸν Ἱερό Ναό τῶν παιδικῶν του χρόνων, στὸν Ναό ποὺ ὡς μαθητής ἐκκλησιαζόταν, καὶ νὰ θυμηθεῖ τοὺς ἱερεῖς ποὺ διακονούσαν τότε στὴν Ἁγία Τριάδα.  Ἀνέφερε ὅτι τὸ Ἀγρίνιο εἶναι ἕνα πολύ σημαντικό κεφάλαιο τῆς ζωῆς του γιατί ἐδῶ γνώρισε τὸν ἅγιο Καλλίνικο καὶ ἔζησε δίπλα του καὶ ἔμαθε τί σημαίνει ὀρθόδοξος, ἅγιος καὶ εὐφυής ἐπίσκοπος. Τόνισε καὶ πάλι ὅτι ἡ ὀρθοδοξία εἶναι θεολογία καὶ ἡ θεολογία εἶναι ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας καὶ εὐχήθηκε νὰ ἔχουμε ὅλοι στὴ ζωή μας ὀρθοδοξία καὶ ὀρθοζωΐα καὶ νὰ χαιρόμαστε γιατί εἴμαστε ὀρθόδοξοι χριστιανοί.

Τέλος, προέτρεψε τοὺς πιστούς νὰ προσευχηθοῦν γιὰ τὸν πόλεμο ποὺ γίνεται στὴν Οὐκρανία γιὰ νὰ σταματήσει ἡ αἱματοχυσία ὀρθοδόξων ἀμάχων χριστιανῶν.

Ό ἴδιος ἔζησε τὴν τραγωδία τοῦ πολέμου στὸν Λίβανο. Δὲν εὐθύνεται τόσο ὁ λαός, ὅσο οἱ ἡγέτες του, οἱ πολιτικοί ἀλλά καὶ ὅσοι ἐκκλησιαστικοί ταυτίζονται μὲ τοὺς πολιτικούς, σὲ τέτοιες ἀπάνθρωπες πράξεις.

Μὲ τέτοιες ἐνέργειες βλασφημεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ στὰ ἔθνη καὶ μάλιστα ὅταν γίνονται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν βαπτισθεῖ ὀρθόδοξοι.